pl
Czym różni się powierzchnia użytkowa od powierzchni całkowitej obiektu? Co jest attyką, a co kalenicą? Co oznaczają skróty MPZP oraz WZ? W jednym miejscu zebraliśmy przydatne i często używane terminy budowlane, które czasami nastręczają trudności Klientom przy początkowych rozmowach na temat realizacji ich inwestycji. Niektóre nie są tak intuicyjne jakby się mogło wydawać osobom z branży.
Attyka – górny element budynku wieńczący elewację, w postaci balustrady, najczęściej w formie muru lub ścianki osłaniającej dach. Prócz praktycznej funkcji (ochrona przed rozprzestrzenianiem się ewentualnego ognia na sąsiadujące budynki, zabezpieczenie przed upadkiem z dachu), pełni często rolę dekoracyjną.
Dokumentacja budowy – to komplet dokumentów zawierających: pozwolenie na budowę wraz z projektem budowlanym, dziennikiem budowy, protokołami odbiorów częściowych i końcowych, rysunki i opisy, służące realizacji obiektu, operaty geodezyjne, aprobaty techniczne materiałów i książka obmiarów. Dokumentację należy zachować do końca istnienia budynku.
Dokumentacja powykonawcza – dokumentacja budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi. Jej przygotowanie należy do podstawowych obowiązków kierownika budowy. Właściciele / zarządca obiektu zobowiązani są przechowywać kompletną dokumentację powykonawczą przez cały okres istnienia obiektu budowlanego.
Dziennik budowy – dokument urzędowy, w którym prowadzi się zapis wszystkich robót, zdarzeń i czynności podjętych w związku z realizacją inwestycji, ułożonych chronologicznie (zarówno tych zaplanowanych, jak i tych, które wynikły w trakcie prac). W Dzienniku budowy wpisów mogą dokonywać wyłącznie: Inwestor, projektant, kierownik budowy, inspektor nadzoru inwestorskiego, uprawniony geodeta lub pracownik organu uprawnionego do dokonywania kontroli na budowie czyli: nadzoru budowlanego, administracji budowlanej lub wojewódzki konserwator zabytków.
Kalenica – krawędź dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych. Najwyższa kalenica powstała na przecięciu górnych krawędzi połaci to tzw. kalenica główna lub szczytowa.
Kierownik budowy – osoba posiadająca uprawnienia do zarządzania budową, odpowiedzialna za teren budowy oraz bezpieczeństwo pracowników. Kierownik budowy organizuje i nadzoruje wykonanie robót budowlanych, zgodnie z pozwoleniem na budowę lub zgłoszeniem, projektem budowlanym, dokumentacją wykonawczą, Specyfikacją Techniczną Wykonania i Odbioru Robót oraz obowiązującymi przepisami prawa i wiedzą techniczną. Inżynier budownictwa, pełniący funkcję kierownika budowy, to zawód zaufania publicznego.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) – akt prawa miejscowego, przyjmowany w formie uchwały rady gminy, który określa przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu, a także rozmieszczenie inwestycji. Składa się z części tekstowej (treść uchwały) oraz graficznej. Ustalenia planu miejscowego, wraz z innymi przepisami, kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.
Plan zagospodarowania terenu – część rysunkowa projektu budowlanego przygotowana przez uprawnionego projektanta na podstawie WZ (warunków zabudowy) lub MPZP (miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Przedstawia lokalizację obiektów budowlanych i infrastruktury technicznej planowanej inwestycji, zgodnie z Warunkami Technicznymi i prawem budowlanym.
Powierzchnia całkowita obiektu – powierzchnia liczona po zewnętrznym obrysie budynku, która jest sumą powierzchni wszystkich kondygnacji danego budynku wraz z powierzchniami dodatkowymi, takimi jak balkony, tarasy, poddasze itp.
Powierzchnia użytkowa obiektu – suma powierzchni wszystkich pomieszczeń mierzona po obrysie wewnętrznym wykończonych ścian. W zależności od wysokości pomieszczenia do powierzchni użytkowej zalicza się: 100% powierzchni pomieszczenia przy wysokości 2,20m. i więcej, 50% przy wysokości 1,40-2,20m, poniżej 1,4m. nie dolicza się.
Pozwolenie na budowę – decyzja administracyjna zezwalająca na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych.
Teren biologicznie czynny – teren z nawierzchnią ziemną, urządzoną w sposób zapewniający naturalną wegetację, a także 50% powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią, nie mniej jednak niż 10m2, oraz woda powierzchniowa na tym terenie. W zapisach planów miejscowych lub w treści decyzji o warunkach zabudowy zawsze procentowo określona jest wielkość terenu biologicznie czynnego w stosunku do terenu, który może być zabudowany. Nie zalicza się tu powierzchni zbiorników retencyjnych i pożarowych.
Teren budowy – inaczej plac budowy; przestrzeń przeznaczona na prowadzenie robót budowlanych, która obejmuje również znajdujące się w jej obrębie obiekty budowlane stałe i tymczasowe (w tym budynki socjalne, składowiska materiałów, drogi dojazdowe itp.).
Warunki zabudowy (WZ, pot. wuzetka) – decyzja ustalająca warunki zmiany sposobu zagospodarowania terenu poprzez budowę obiektu budowlanego lub wykonanie innych robót budowlanych. Jest wydawana tylko dla terenów, na których nie obowiązuje MPZP. Jej celem jest ustalenie czy dane zamierzenie inwestycyjne nie naruszy ładu przestrzennego, może zatem regulować wysokość budynku, jego kształt, kolor elewacji, posadowienie na działce i inne elementy istotne z punktu widzenia urbanistyki i estetyki. Organem samorządowym wydającym decyzję o warunkach zabudowy jest wójt, burmistrz, prezydent miasta.
